Οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην καθαριότητα , στην ενδυμασία , στην κόμμωση και στην χρήση των καλλυντικών τους. Ειδικά την κλασσική περίοδο μετά την νικηφόρο έκβαση των περσικών πολέμων υπήρχαν καταλυτικές συνέπειες σε πολιτιστικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο σε όλο τον «ελληνικό κόσμο».
Η ανάδειξη της Αθήνας ως πολιτιστικού πνευματικού κέντρου όλου των Ελληνικών Πόλεων γιγάντωσε τις επιστήμες της αρχιτεκτονικής, της φιλοσοφίας, της ποίησης, της γλυπτικής και άλλων πολλών τεχνών που μέχρι και σήμερα διδάσκονται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Η ομορφιά και ο καλλωπισμός ήταν στην καθημερινή «πρακτική» των πολιτών στην Αρχαία Ελλάδα. Η δημιουργία της αχανούς αυτοκρατορίας του Μεγ. Αλεξάνδρου έφερε «νέες τάσεις μόδας» και ξενόφερτη κουλτούρα στην Ελλάδα.
Από αρχαίες πηγές συγγραμμάτων αλλά και τοιχογραφίες, ζωγραφιές , κτερίσματα μπορεί κάποιος να πάρει πολύ σημαντικές πληροφορίες για την κομμωτική τέχνη και για τον καλλωπισμό των προγόνων μας.
ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟΥ
Τα καλλυντικά των Αρχαίων Ελλήνων ήταν παρασκευασμένα συνήθως από φυτικά έλαια. Η ελιά, το αμύγδαλο, το σουσάμι ήταν υλικά παρασκευής καλλυντικών για τα μαλλιά, το πρόσωπο και το σώμα.
Το μακιγιάζ στην Αρχαία Ελλάδα ήταν προνόμιο της Ολιγαρχίας, ειδικά στην Αθήνα και μέχρι τον 3ο αιώνα το χρησιμοποιούσαν ελάχιστα. Η επιρροή από άλλους πολιτισμούς, όπως της Αιγύπτου, στην συνέχεια έφερε μια άλλη κουλτούρα στον καλλωπισμό άνδρα και γυναίκας.
Οι γυναίκες έβαφαν τα φρύδια τους σε σχήμα αψίδας με χρώμα μαύρο. Πολλές φορές τα φρύδια τα μαύριζαν με τριμμένο αντιμόνιο ή αλλιώς με καπνά και σκίαζαν τα βλέφαρα ελαφρά με κάρβουνο. Αρχικά τις βλεφαρίδες τις έβαφαν με μαύρο χρώμα, ενώ στη συνέχεια με ένα μείγμα από ασπράδι αυγού, αμμωνία και ρετσίνι (άσβολον).
Πούδρες και αρώματα χρησιμοποιούνταν μετά το μπάνιο για αισθητικούς και ιαματικούς σκοπούς. Αρώματα που παρασκευάζονταν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο ήταν απαραίτητα στην αισθητική (massage) των Ελλήνων, Ελληνίδων και όχι μόνο. Είχαν εφεύρει κρέμες για τις πανάδες και τις ρυτίδες. Για τον ιδρώτα χρησιμοποιούσαν μαστιχόλαδο. Για το στήθος καρυδόλαδο και φοινικόλαδο. Θυμαρόλαδο για το λαιμό και μυραλοιφές από λουλούδια, φυτά και λάδι για τα γόνατα.
Τις αλοιφές και τις κρέμες αυτές τις άλειφαν με ειδικά βουρτσάκια τους «χριστήρες» ή με τα δάχτυλα.
Το 2ο αιώνα προ Χριστού το ψιμύθιο (ανθρακικός μόλυβδος χρώματος λευκού) ήταν η καλυπτική σκόνη πούδρας για το πρόσωπο των γυναικών . Τα έντονα χρώματα μακιγιάζ προσώπου έγιναν μόδα . Το χρώμα στα βλέφαρα εξωτερικά προς εσωτερικά ήταν πράσινο σκούρο. Το εσωτερικό κάτω από τα φρύδια το χρωμάτιζαν με κόκκινο – καφέ (τερακότα) . Μάγουλα και χείλη έφεραν κόκκινο ή καφέ χρώμα.
Η ανάδειξη της Αθήνας ως πολιτιστικού πνευματικού κέντρου όλου των Ελληνικών Πόλεων γιγάντωσε τις επιστήμες της αρχιτεκτονικής, της φιλοσοφίας, της ποίησης, της γλυπτικής και άλλων πολλών τεχνών που μέχρι και σήμερα διδάσκονται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Η ομορφιά και ο καλλωπισμός ήταν στην καθημερινή «πρακτική» των πολιτών στην Αρχαία Ελλάδα. Η δημιουργία της αχανούς αυτοκρατορίας του Μεγ. Αλεξάνδρου έφερε «νέες τάσεις μόδας» και ξενόφερτη κουλτούρα στην Ελλάδα.
Από αρχαίες πηγές συγγραμμάτων αλλά και τοιχογραφίες, ζωγραφιές , κτερίσματα μπορεί κάποιος να πάρει πολύ σημαντικές πληροφορίες για την κομμωτική τέχνη και για τον καλλωπισμό των προγόνων μας.
ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟΥ
Τα καλλυντικά των Αρχαίων Ελλήνων ήταν παρασκευασμένα συνήθως από φυτικά έλαια. Η ελιά, το αμύγδαλο, το σουσάμι ήταν υλικά παρασκευής καλλυντικών για τα μαλλιά, το πρόσωπο και το σώμα.
Το μακιγιάζ στην Αρχαία Ελλάδα ήταν προνόμιο της Ολιγαρχίας, ειδικά στην Αθήνα και μέχρι τον 3ο αιώνα το χρησιμοποιούσαν ελάχιστα. Η επιρροή από άλλους πολιτισμούς, όπως της Αιγύπτου, στην συνέχεια έφερε μια άλλη κουλτούρα στον καλλωπισμό άνδρα και γυναίκας.
Οι γυναίκες έβαφαν τα φρύδια τους σε σχήμα αψίδας με χρώμα μαύρο. Πολλές φορές τα φρύδια τα μαύριζαν με τριμμένο αντιμόνιο ή αλλιώς με καπνά και σκίαζαν τα βλέφαρα ελαφρά με κάρβουνο. Αρχικά τις βλεφαρίδες τις έβαφαν με μαύρο χρώμα, ενώ στη συνέχεια με ένα μείγμα από ασπράδι αυγού, αμμωνία και ρετσίνι (άσβολον).
Πούδρες και αρώματα χρησιμοποιούνταν μετά το μπάνιο για αισθητικούς και ιαματικούς σκοπούς. Αρώματα που παρασκευάζονταν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο ήταν απαραίτητα στην αισθητική (massage) των Ελλήνων, Ελληνίδων και όχι μόνο. Είχαν εφεύρει κρέμες για τις πανάδες και τις ρυτίδες. Για τον ιδρώτα χρησιμοποιούσαν μαστιχόλαδο. Για το στήθος καρυδόλαδο και φοινικόλαδο. Θυμαρόλαδο για το λαιμό και μυραλοιφές από λουλούδια, φυτά και λάδι για τα γόνατα.
Τις αλοιφές και τις κρέμες αυτές τις άλειφαν με ειδικά βουρτσάκια τους «χριστήρες» ή με τα δάχτυλα.
Το 2ο αιώνα προ Χριστού το ψιμύθιο (ανθρακικός μόλυβδος χρώματος λευκού) ήταν η καλυπτική σκόνη πούδρας για το πρόσωπο των γυναικών . Τα έντονα χρώματα μακιγιάζ προσώπου έγιναν μόδα . Το χρώμα στα βλέφαρα εξωτερικά προς εσωτερικά ήταν πράσινο σκούρο. Το εσωτερικό κάτω από τα φρύδια το χρωμάτιζαν με κόκκινο – καφέ (τερακότα) . Μάγουλα και χείλη έφεραν κόκκινο ή καφέ χρώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου